هفدهم دی- آگاهی چیز خوبیه-والپروات سدیم- مری و مکس

امیدوارم هر چیزی رو از من به ارث برده باشید، این همه بیماری و اختلال های روانی رو از من به ارث نبرده باشید.

امیدم، تا الان فهمیدم سه تا چیز رو از من به ارث بردی. حالت صورتت، ضعیف بودن چشم هات و اختلال طیف اوتیسمت.

این اختلال کل زندگی من رو تحت تاثیر خودش قرار داد در حالی که حتی نمی دونستم چه مرگمه. خوبیش اینه که تو می دونی این موضوع رو. لااقل از دو سالگیت.

امیدوارم مثل من به اختلال دو قطبی دچار نشی. دکترم میگه این اختلال مثل دیابت نوع دو می مونه. یه زمانی نیست و تو یه زمانی میاد و دیگه نمیره و تا آخر عمر همراهته. آخه ازش پرسیدم تا قبل از 29 سالگیم من دچار این مشکل نبودم. ممکنه باز خوب بشم؟ و اون گفت نه. این جوریه که باید همیشه والپروات سدیم مصرف کنم. مثل یه دیابتی که همیشه باید انسولین مصرف کنه.

سال هاست مصرف نکردمش. اما از دیروز باز شروع کردمش. گیجی خاصی میاره اما باز حالم بهتره.

نمی دونم از چه زمانی فیلم های بزرگسالان رو تماشا می کنی. یکی از علایق من تماشای فیلمه که البته مدت هاست سرم شلوغه و نمی تونم ببینم. اما کارتون مری و مکس رو ببین. محصول سال 2009 استرالیا. من عاشق این کارتونم. شایدم چون خاطره خوشی ازش دارم. از 26 سالگی با دنیای فیلم آشنا شدم و یه آرشیو خوشگل از فیلم های باحال دارم که تو وی وی دی هستند و امیدوارم روزی که به دستت میرسه هنوز قابل استفاده باشند.