رهایی از شائوشنگ

افسردگی بیماری کثیفیه. انگار که می‌افتی توی یه چاه فاضلاب از تمام شکست ها ‌‌‌و بدی هایی که داشتی و امیدی به آینده نداری. توش دست و پا می‌زنی.

یاد فیلم رهایی از شائوشنگ افتادم. اندی تا از اون لوله فاضلاب رد نشد به آزادی نرسید.

عجیبه که این فیلم رو بارها دیدم و الان دارم انگار تازه می‌فهممش.

چند سال طول کشید تا اندی پیش رد اعتراف کرد که به این نتیجه رسیده که زنش رو خودش کشته اما نه با گلوله.

به خودم امید میدم هر بار که این بار تا بالای چاه میری و نجات پیدا میکنی اما باز جایی چیزی لق می‌زنه و زیر پام خالی میشه و می‌افتم اما باز سعی می‌کنم و این بار سعی می‌کنم ببینم باز کجای کار اشتباه بوده.

به هر حال یک ماه و شش روز تموم شده و هنوز نوری نمی‌بینم.