مرور

نوشتن چیز خوبیه. لااقل برای منی که حافظه ام مثل آبکشه. تقریبا مطمئنم امید آدرس اینجا رو هم داشته باشه، نمی‌خونش. امیر رو هنوز مطمئن نیستم. اما خودم، بارها و بارها خودم رو می‌خونم و هر بار شگفت زده میشم از خودم. فراموشکاری چنین خاصیتی هم به همراه داره.

یک ماه و پنج روز قبلی تو هذیان و طوفان های بین فازهای شیدایی و افسردگی دوقطبی من که نوسان خیلی تندی هم داشته گذشته و من وقتی دیشب پست های ماه مهر رو خوندم، تعجب کردم.

چه سمیرایی. خیلی هاشون رو حتی یادم نمی‌اومد وقتی خوندم. حتما خیلی حالم خراب بوده. پاکشون کردم خیلی ها رو.